Buenos Aires

Na een tijd van stilte weer een berichtje van ons uit het verre Zuid-Amerika! Wederom bedankt voor alle leuke enthousiaste reacties, heel leuk om te lezen! We zitten inmiddels alweer in El Calefate, waar we vandaag de Perito Moreno gletsjer hebben bezocht, maar daarover later meer ;) Eerst Buenos Aires!!

We zijn in totaal 7 nachten in de Argentijnse hoofdstad gebleven, waar we een druk programma hadden. Er stond ons een intensieve talencursus te wachten van maandag tot en met vrijdag, terwijl we zondagnacht pas rond middennacht in ons hostel aankwamen. Beetje lastig opstaan, maar zeker de moeite waard! We hadden deze lessen bij talenschool Elebaires in hartje centrum op 10 minuutjes lopen van ons hostel.

We begonnen de lessen met z´n 3en, iemand uit San Fransisco hield ons de eerste ochtend nog gezelschap. Hij haakte na 2 uurtjes al af, hij vond het niveau te laag. Niet heel gek, gezien hij al vier jaar Spaans had gehad en wij natuurlijk in een beginnersklas zaten, het lag dus niet aan ons!! We hadden twee docenten, in de ochtend (9:00 - 11:00) Gisela die ons in een rap tempo mucho informatie gaf. Pennen, pennen, focussen.. vermoeiend! Het tweede deel (11:15 - 13:00) hadden we Valeria die echt met ons ging oefenen. Beiden super enthousiaste dames!

Het was wel erg intensief zo met zijn tweetjes, maar ook wel echt heel leerzaam! We hebben er echt wat aan gehad, kunnen zinnetjes formuleren en hebben natuurlijk onze Spaanse woordenschat verrijkt. Doordat we met zijn tweetjes waren, konden we een goed tempo aanhouden waardoor we in één week lesmateriaal voor twee weken hadden doorlopen. Jaja, wel een beetje trots! Helemaal toen we aan het einde van de week ons diploma kregen uitgereikt, helemaal feestelijk! De talenschool zou ik ook echt aanraden! Heel persoonlijk, gezellig en heel erg vriendelijk personeel. Er werden ook verschillende uitjes vanuit de talenschool georganiseerd.. van tangolessen tot het bezoeken van voetbalwedstrijden.

Na onze dagelijkse portie hersenskraken, hadden we de middagen om de stad te leren kennen. Best een opgave na ochtend zo hard te hebben gestudeerd en niet te vergeten, kregen we ook huiswerk! Toch hebben we ons best gedaan! We hebben samen met Laura, de baas van de talenschool een historical walk door het centrum gedaan. Ze vertelde over de geschiedenis van de stad en ook dat haar opa nog op zijn paard door de Av. De Mayo reed. Deze stad heeft namelijk nog helemaal niet zo´n lange geschiedenis, namelijk maar 200 jaar.

Ook vertelde ze over de architectuur, het contrast tussen de schitterende oude gebouwen met franse balkonnetjes en de lelijke flats uit de jaren 70 die er naast/tussen zijn gebouwd. Natuurlijk ook over de politieke onrust uit het verleden en heden. Het lijkt maar al te moeilijk ze zijn Buenos Aires/Argentinie te veranderen, want volgens Laura draait iedereen een beetje door als hij/zij Casa Rosada betreedt (het Witte Huis van Argentinie).

Naast deze tour hebben we ook het congresgebouw bezocht, beetje als het Capitol in Washington. Toch draait het in Buenos Aires toch een beetje om de wijken, welke we dan ook allemaal hebben bezocht. Het rijke Recoleta en Puerto Madero, in eerstgenoemde ligt ook de beroemde begraafplaats waar onder andere Evita begraven ligt. Heel bijzonder! Op de één of andere manier heeft, vooral Nicky, iets met begraafplaatsen. Het klinkt heel freaky, maar die begraafplaats is zo bijzonder. Het zijn allemaal kleine huisjes, waar je vaak de kisten gewoon in ziet staan. Kunnen het eigenlijk moeilijk omschrijven, de foto´s zeggen veel meer! Het zijn overigens ook echt een soort van huisjes, qua verkoop etc. Mensen, vooral de nouveau riche, ligt in de rij om een optrekje te kopen. Kosten.. ongeveer 1 miljoen!

De wijken San Telmo en La Boca zijn de echte oude arbeiderswijken, eerstgenoemde voornamelijk de wijk van de Tango, welke ook nog steeds op veel pleintjes uitgevoerd wordt. Naast de vele marktjes en antiekwinkeltjes geeft dit een kleurrijk beeld. La Boca staat natuurlijk bekend om het voetbalstadion van de Boca Juniors! En om de gekleurde huisjes in El Caminata. Toch is dit geen wijk om buiten de toeristische gebieden te lopen, ook overdag.

Palermo ligt tegen Recoleta aan en is ook behoorlijk rijk, maar vooral aan leuke boutiques, restaurantjes, café´s, livemuziek, prachtige parken.. gewoon heel erg levendig! Elke avond is het er druk en bruist het van de mensen. Heel erg gezellig! We bezochten zaterdagavond Plaza Serano en waren zeker niet alleen. Overdag hadden we wat parken bezocht, welke echt heel erg mooi waren!

Donderdagmiddag zijn we naar Plaza de Mayo geweest waar de Dwaze Moeders nog elke week een half uur een aantal rondjes om aandacht te vragen voor hun verdwenen kinderen tijdens de dictatuur van de militaire Junta. Deze werd gevolgd door een andere demonstratie, maar we waren er al bijna aan gewend. In Buenos Aires protesteren ze alleen maar! Elke dag zijn er mensen bezig de resten van verfbommen schoon te maken op de overheidsgebouwen. Hele straten worden met gemak afgezet en de ME staat 24/7 op scherp. Bizar!

Vrijdagavond hebben we overigens een tangoshow bezocht inclusief eten. Best chique.. lekker met de allstars, maar het maakte allemaal niet uit! Het eten was ok maar het gezelschap misschien nog wel beter. Naast ons zat een ouder echtpaar uit Canada dat echt al de hele wereld was ver geweest! Heel bijzonder! De man, Harry, had 45 jaar geleden ook al door Zuid-Amerika gereisd en had veel te vertellen. De tangoshow was ook leuk! Een afwisseling van snelle tango, zingen en het orkestje dat speelde. Ze speelden trouwens ook het nummer van de bruiloft van Maxima en Willem-Alexander! Nu alleen geen traan.. wel een beetje kippevel.

Op Maxima reageert iedereen hier trouwens super positief! Toch een beetje tegen de verwachtingen in, gezien haar papa niet echt een lieverdje was hier. Maar iedereen is heel trots op het feit dat ze met een kroonprins is getrouwd etc. Toch leuk!

Na een week Buenos Aires zijn we toch niet razend enthousiast over deze stad. Misschien hadden we te hoge verwachtingen? Voor Zuid-Amerikaanse begrippen is het een wereldstad, modern, rijk, hip etc. Wij zijn toch wel wat verwend .. De straten waren vuil en allemaal kapot, er waren veel zwervers en toch overheerse er vooral savonds een gevoel van terechte onveiligheid. Er werd ook aangegeven dat je in het donker lege straten moest vermijden, waar toevallig ons hostel ook in lag. Dan neem je toch liever een taxi, maar ook deze zijn niet te vertrouwen. Je moet erg opletten of ze een licence hebben hangen en of er niet met de meter is geprutst. Ze kunnen je overigens ook meenemen naar plekken... nja, in ieder geval is ons niks overkomen!

Nu back to nature.. na een groots avontuur (waarover later meer) zijn we gearriveerd in het prachtige Patagonie! Vooral Jasper direct helemaal happy! Nicky moest nog wel wat wennen aan het temperatuurverschil, van 25 graden naar rond het vriespunt. Onze volgende blog zal gaan over El Calefate en El Chalten. We hebben onze planning namelijk toch iets moeten aanpassen. De boot van Puerto Natalas naar Puerto Mont vertrekt namelijk een paar dagen eerder. Hierdoor gaan we niet Torres del Paine in.. jammer, maar keuzes.

Nou Hollandse luitjes, tot de volgende blog!! Is het weer overigens al een beetje meer richting zomer aan het gaan??Het zal in ieder geval warmer zijn dan hier, dat is een troost ;)

Foto´s van BA zijn HIER te vinden!

Colonia de Sacremento

Na een lange week te zijn afgesloten van de digitale wereld is er weer een blog van ons! De afgelopen dagen hebben we in het rustige en erg relaxte Uruguay doorgebracht, nu zitten we sinds gisteravond in het drukke, maar erg mooie, Buenos Aires. Ondanks het gevoel dat we in Uruguay ver van de `echte wereld´ vandaan waren is het Nederlandse nieuws ons niet onopgemerkt gebleven. De suzikiman en de geschrokken gezichten van Willem en Maxima zijn meerdere malen op het Urguayaanse journaal voorbij gekomen. Een vreemd gevoel om dit aan de andere kant van de wereld op tv te zien.

Tijdens het vorige blog maakten we ons op voor de grote reis die ons naar Buenos Aires zou brengen, waarna het plan was om meteen de boot naar Uruguay te nemen. Via via hadden we al te horen gekregen dat de bussen in Argentinie een stuk luxer zijn dan die in Brazilie. En inderdaad, het leek wel of we de business class van een vliegtuig binnen stapte. Terwijl Jasper nog drug bezig was om uit te puzzelen waar alle knopjes voor waren ging er achter ons een wel heel foute beltoon af. Toen na een minuut de telefoon nog niet opgenomen was begonnen we ons toch wel een beetje zorgen te maken. En ja hoor, de man achter ons (die toch echt al op middelbare leeftijd was) had blijkbaar een nieuw speeltje waar hij heel z´n argentijnse country collectie op had gezet...

Vijf liedjes later stopte de bus plotseling bij een politie post en kwamen er een aantal imposante agenten met hond binnen. Iedereen mocht zijn paspoort laten zien. Terwijl één van de gewapende agenten Nicky complimenteerde met haar mooie blauwe ogen begon de hond achterin de bus plotseling te blaffen. Plaatsen werden doorzocht en uiteindelijk werd er een passagier meegenomen. De man achter ons had ondertussen toch maar z´n muziek uitgezet om alles goed in de gaten te kunnen houden. Na een uur begonnen we ons af te vragen of de bus nog verder zou rijden. Gelukkig kwam de meegenomen passagier een half uur laten weer terug, zette de man achter ons z´n muziekje weer aan en konden we verder alsof er niks gebeurd was.

De volgende ochtend kwamen we vroeg aan in Buenos Aires en zoals gepland namen we meteen de ferry naar Colonia de Sacremento in Uruguguay. Colonia is het oudste stadje van Uruguay en is in 1680 gesticht door de Portugezen als tegenhanger van het door Spanjaarden gestichte Buenos Aires. Colonia heeft op dit moment zo´n 22.000 inwoners en is dus flink achtergebleven in vergelijking met Buenos Aires. Niet alleen qua inwonersaantal, maar vooral qua vooruitgang. Wanneer je van de boot af komt voelt het net of je een groot openlucht musem binnen loopt. Straten van kinderkopjes, gigantische kastanjebomen langs de weg, oldtimers die door het stadje rijden.

Zoals bij een oud stadje hoort hebben we het rustig aan gedaan. Door smalle straatjes geslenterd, een oude vuurtoren beklommen, op terrasjes gezeten en prachtige zonsondergangen gezien. Ons plan was om na twee nachten verder te trekken naar Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. Maar omdat Nicky euhm... nja, laten we zeggen dat haar darmen aan het wennen waren aan de nieuwe eetgewoonten/structuur etc. en de toilet haar nieuwe beste vriend was, leek reizen ons niet erg aantrekkelijk. Hierdoor besloten we om nog een aantal dagen in Colonia te blijven. Lekker makkelijk..

Jammer genoeg had ons hostel geen plaats meer en moesten we op zoek naar een andere plek om te slapen. We hadden al vernomen dat het een druk weekend zou worden doordat veel Argentijnen het extra lange weekend (de dag van de arbeid is hier een grote feestdag) massaal naar Colonia zouden komen en dat het weleens moeilijk zou kunnen zijn om nog een slaapplek te vinden. Afgelopen dagen was het stadje niet veel drukker dan Culemborg op een regenachtige koopavond (voor de outsiders; dat is echt heel rustig) dus we dachten dat het allemaal wel mee zou vallen. Toen we echter in het vijfde hotel weer een ´no´ hoorde begonnen we ons toch wel een beetje Josef en Maria te voelen (geen zorgen paps en mams, geen baby in de buik) Ook het volgende hostel had geen plek, maar ze wisten nog wel een ander adresje. Helaas was op dat adres met de beste wil geen hostel, hotel of herberg te vinden. Weer even navraag gedaan bij het hostel en inderdaad, het was een adres bij mensen thuis... Hmm, toch nog maar even doorzoeken. Helaas leverde deze zoektocht niks op en trokken we de stoute schoenen aan.

Een schattig oud oma´tje die perfect engels sprak deed de deur open en nam ons mee naar een binnenplaats. Achter drie deuren waren drie schattige kamertjes, die ze zo nu en dan verhuurde, wat een geluk!

De volgende dagen bleek tot onze verbazing echt half Argentinie zich naar Colonia begeven te hebben. Met busladingen vol werden ze aangevoerd. Het schattige stadje dat er eerst speciaal voor ons leek te zijn was nu een soort Walt Disney geworden. Gelukkig hadden we de vorige dag al een paardrijrit op het platteland besproken en konden we de drukte onstnappen. Nicky had natuurlijk al ervaring met paardrijden maar voor Jasper was dit, wanneer je de ritjes op ezels in de dierentuin niet meetelt, de eerste keer.

We werden opgehaald door een Duitse vrouw die een tijd geleden verliefd werd op Colonia en daarna op een Uruguyaan. Deze bleek een aantal paarden in de wei hebben staan en ze besloten nu een paar maanden geleden daar business van te maken. Slim! Deze Uruguyaan, een échte gaucho, nam ons samen met Sandra mee naar de Uruguyaanse weilanden, inclusief Nederlandse koeien. We hobbelden wat en gelukkig vond Jasper het total niet eng! Hij deed het zelfs erg goed! Dit werd mede mogelijk gemaakt door zijn paard dat de nickname ´sleeping tablet´ draagt..

Uiteindelijk galloppeerde we met z´n allen door het platte land, fantastisch! Nicky had ook een betrouwbaar, maar wat temperamentvoller paard.. maar dit viel in het niets in vergelijking met het paard van de Gaucho dat nog in training was. Zo´n kicken gezicht! Vooral toen we met z´n allen door een kudde koeien moesten, voelden we ons echte ´drovers´. Genoeg over het paardrijden, behalve de prachtige ervaring herinnert tot op de dag van vandaag de spierpijn ons aan dit avontuur.

Zondag was het tijd om weer terug te keren naar het hectische Buenos Aires. Na een rustige overtocht werden we in de terminal van Buenos Aires opgewacht door personen gewapend met mondkapjes en temperatuurscanners (geleend van de Aziaten met SARSkennis). Gelukkig had Nicky geen koorts en hoefde niet de hele boot in quarantaine. Toch een grappig gegeven, weer meegemaakt. Al zien we in de Nederlandse media dat het allemaal wel geluwd is wat betreft de Mexicaanse Griep. Mooi!

Zoals al aangegeven gisteren dus al aangekomen in BA, bizarre stad van grote architectonische contrasten. In de nacht aangekomen, het had iets weg van New York, brede straten, veel taxis. Overdag zie je veel Europese invloeden. Vandaag ook onze eerste Spaanse les gehad, nog vier te gaan. Superleuk, maar wel intensief al zijn het maar halve dagen. Onze volgende blog in het Spaans, dus houd je woordenboek paraat ;).

De temperatuur is hier aangenaam, tegen de 25gr. Eigenlijk te warm voor deze tijd van het jaar. Je hoort ons daar natuurlijk niet over klagen! We sturen jullie ook wat zon, zodat jullie richting het terras kunnen met bier en rose!

Hasta Luego!

Klik hier voor de foto`s

Watervallen

Hallo Allemaal!!!

Daar zijn we weer, wederom bedankt voor alle lieve, leuke en enthousiaste reacties. Het doet ons weer extra beseffen dat het toch echt wel heel bijzonder is wat we zien en doen. Daarbij is het sowieso leuk om te lezen hoe het thuisfront meeleeft en hoe het in Nederland is.. helaas regenachtig, dat dan weer wel.

Zoals we al vertelden, waren we inmiddels in Puerto Iguacu beland om daar de prachtige watervallen te zien. Deze scheiden Argentinie en Brazilie, daarom kan je deze ook aan beide kanten bekijken. Er is dus zowel aan de Argentijnse en de Braziliaanse kant een National Parc. Aangezien we natuurlijk allebei de kanten willen bewonderen, zijn we hier twee hele dagen gebleven.

Op de dag van aankomst was het al vrij laat en hebben we weinig meer ondernomen. Behalve een beetje gaar zijn van onze lange reis en eten, gingen we vrij vroeg slapen. Op zondag zijn we naar de Argentijnse kant van de watervallen geweest, direct na het ontbijt pakten we de bus en een half uurtje later stonden we in het National Parc. De entree konden we nét betalen, gezien we ons een beetje vergist hadden in de waarde van de pesos. Deze moet je namelijk door vijf delen en de Braziliaanse Real door drie. Gelukkig hadden we genoeg eten en drinken meegenomen, maar een wijze les voor de volgende keer.

Het park was groot met verschillende trails, zoals de Green Trail waar veel soorten aapjes door de bomen slingerde. Ook een uppertrail, waar je vooral vanaf boven naar de falls kon kijken. Dit waren de Argentijnse watervallen, deze zijn trouwens niet supergroot in vergelijking met de Braziliaanse. De lowertrail ging vanzelfsprekend langs de onderkant van de watervallen en kon je een bootje nemen naar de overkant voor nog meer mooie uitzichten. Het was wederom erg warm en de trails waren niet kinderachtig, maar je hoort ons niet klagen.. het was supermooi!

Na al deze trails childen we even wat bij een eettentje waar ook veel racoons rondliepn. Sowieso zagen ze er schattig uit, maar hadden toch wel erg lange nagels en tanden. Overal stonden signs met: ´The racoons can en will bite´. Toch had Nicky er wel eentje mee naar huis willen nemen!

Het meest spectaculaire van de dag bezochten we met de trein, Nicky haar Ns-hart begon alweer sneller te kloppen. Deze trein (die keurig op tijd vertrok) bracht ons naar ´de grote jongens´, de waterval waar het meeste water naar beneden komt zetten. Deze zijn overigens voor ong. 1/3 van Argentinie en 2/3 van Brazilie, ja eerlijk zullen we alles delen. Die verdeling van de watervallen ligt trouwens nogal gevoelig. Vanaf dit punt stond je erg dicht op de watervallen en keek je zo naar beneden in een mistige schuimende watermassa, waar eigenlijk niets te zien was. Dit maakte het des te indrukwekkender en mysterieus. Heel erg gaaf!

´s Avonds lekker gegeten bij de overburen, een stampvol terras met veel Perilla-gerechten (soort BBQ) en een leuk live bandje. Next day gingen we naar de Braziliaanse kant, waar je minder dicht bij de watervallen kan komen, maar een prachtig overzicht hebt. Hoewel we een beetje het gevoel hadden gisteren alles wel gezien te hebben, zijn we de reis toch maar aangegaan. En een reis was het.. we moesten namelijk weer de Braziliaanse grens over. Eerst de bus naar de border van Argentinie, daar wacht de bus netjes totdat iedereen zijn stempel heeft gehaald en gaat weer veder. Tot de Braziliaanse border, waar je er officieel echt uit moet om een formulier te halen, ookal blijf je niet overnachten. Toch waren wij de enige in de bus die dat deden en reed deze dus ook gewoon door. Vanaf dat punt dus weer wachten op de volgende bus.. dat duurde 45min. Er werden ons taxi´s aangeboden, maar bugetreizigers als we zijn, gingen we daar niet op in. Zelfs niet toen een borderpatrol inclusief dikke gun ons kwam vertellen dat de taxi écht veel sneller was. Mhhh.. was dat een dreigement? Toen waren we eindelijk in het stadje, moesten we daar de bus pakken naar het park. Uiteindelijk hebben we er dus 2,5 uur over gedaan.. dit moesten we op de terugweg toch anders doen.

Het Braziliaanse park was kleiner, maar wel veel commercieler. Hier worden helicopterrides over de falls aangeboden en allerlei andere safari´s etc. Het park leek wel een ander doel te hebben dan in Argentinie. In Brazilie liepen de parkrangers je alleen maar dure trips aan te prijzen, in Argentinie maakte ze je attent op het wildlife dat te zien was in die en die boom. Desondanks genoten van wederom een bijzonder uitzicht op de watervallen, met regenbogen, blauwe luchten... erg fotogeniek. Nog even wat gesnackt op een terras met mooi uitzicht en weer op naar Puerto.

De terugweg dachten we slimmer aan te pakken. We namen nog twee vriendelijke Zuid-Koreanen op sleeptouw en kregen wederom van een borderpatrol inclusief dikke gun het advies een taxi te nemen. Nee, bedankt.. Al met al duurde de terugweg 1,5 uur, we kunnen weer trots zijn op onszelf. Eenmaal in het hostel even Tv gekeken en werden we op de hoogte gebracht van de Swinefluw... op CNN wordt er best heftig over gedaan. We houden het wel in de gaten en snappen het tenmiste als ze hier ook opeens met mondkapjes gaan lopen.

Daarnaast is hier nog ander groooot nieuws, namelijk dat Maxima ´op de troon´ komt, njaa.. onze Alex natuurlijk. Volgens hier gaat Beatrix op Koninginnedag bekend maken dat ze er eindelijk de brui aan geeft. Heel de bruiloft van 02-02-2002 weer voorbij zien komen, inclusief traan. Het kan je maar bezig houden..

Toch jammer, want op onze oranjedag zitten wij hoogstwaarschijnlijk in Uruguay. Al weet ik ook niet of ze er hier iets aan doen.. maar toch! ´s Avonds in ieder geval weer lekker gegeten met drie gitaristen op de achtergrond. Naast ons de Zuid-Koreanen die hun pasta bolognese naar binnen slurpten. Niet normaal... Bovendien kon er maar één gebrekkig engels, hoe red je het hier dan? Wij voelen ons al verschrikkelijk niet begrepen met de paar woorden Spaans die we naast ons engels kunnen. We kunnen niet wachten op de talencursus in Buenos Aires!

Nu zitten we overigens te wachten op de bus.. het is nu 11 uur, en deze vertrekt tegen Half 4. Ons hostel zijn we al uitgeschopt, dus zitten we onse tijd hier maar te doden. Komt wel goed! Zo 17 uur in de bus naar Buenos en dan pakken we direct de boot naar Colonia de Sacremento, Uruguay.

Klik hier voor de foto´s

Mams, paps, john enm britt... nog veel plezier op Ameland!!
Ard & Jur, groetjes aan Oma en hopen op een zonnestraaltje!
Berno & Astrid, nog 3 nachtjes slapen voor Xfactor ;)
Tiny, die handdoeken van de Xenos liggen al in de prullenbak!
Tess & Jo, miss you too! Veel succes as weekend!! Kampioenen!!
Meike, hoe kon ik jou nou overslaan? Hoop dat het me vergeven is ;)
Jeroen, veel plezier met het Nederlandse zonnetje!
Bianca, alles ok met je sciptie??? Inderdaad gehaald... jippie!!!
Marcel & Mandy, jullie tips en spulletjes zijn ech té handig!! THANKS!
Mac, Sjoerd en deck, geen kapper te vinden hier!
Paps, gewoon lekker neerlegen dat werk en de zon opzoeken!
AM, woei nog maar even rust en dan beginnen! Spannend!!
Sabber, kantoorchick.. gaat de stage goed?

Ilha Grande

Hallo allemaal, hier weer een berichtje van ons! Allereerst bedankt voor al jullie reacties! Echt zo leuk om dat in het verre Zuid-Amerika te lezen! Op dit moment zitten we alweer in Argentinie. Om precies te zijn in Puerto Iguacu. Vlak over de grens van Brazilie om de mooie Iguacu falls te bekijken. Gister zijn we hier aangekomen na een lange busreis van zo´n 24 uur.

Maar laten we beginnen waar we geeindigd waren, bij het laatste avondje Rio. We hebben met Anne in een typisch braziliaans restaurant gegeten, waar de obers om de paar minuten langskomen met spiezen waar vlees aan zit. Heerlijk gegeten en ook gezellig gepraat.Over de mooie kanten van Rio, maar ook over de donkere. Verhalen gehoord over gewapende overvallen op hostels, straatroven op klaarlichte dag, corrupte politie en ga zo maar door. We hebbenhet geweldig gehad in Rio,maarwarener tochniet erg rouwig om dat we weerverder trokken. Het constant om je heen moeten kijken en weten dat je de spullen die je bij je hebt ook zokwijt kan zijn, is een gevoel waar we maar moeilijk aan konden wennen. Op naar Ilha Grande! (spreek uit als Ilha krantje)

De volgende ochtend regende het heel hard! Alle straten van Rio verlaten, geen flanerende jongens en meisjes op de standen, maar zwervers die massaal beschutting zoeken domineren het straat beeld.Een triets gezicht, van een stad die zo mooi is als de zon schijnt!En wij, wij lopen met onze backpack, opweg naar de bus die ons naar het tropische Ilha Grande gaat brengen! Nja, niet direct natuurlijk, eerst naar het busstation van Rio... Deze busreis bleek achteraf een soort favellatour te zijn, weer onze ogen uitgekeken.

Na een drie uur durende busrit langs de indrukwekkende Braziliaanse oostkust komen we aan in Angra dos Reis. Vanaf hier moeten we de boot naarilha Grande pakken. De boot die twee uur geleden al vertrokken is, omdat het blijkbaar een nationale feestdag was. Oeps! Gelukkig blijkt er ook een catamarran te gaan die ook nog eens veel sneller is. Prima!We besluiten om meteen maar de kaartjes voor de terugweh naar Rio te regelen. (Om 9 uur de eerste catamarran vanaf ilha grande die er ongeveer 40 min. over doet. Dan om 10 uur de bus naar Rio (3 uur) zodat we mooi op tijd zijn voor de bus van half 2 naar Foz do iguazu die we al,a 70 euro pp,geboekt hadden. Wel een beetje krap dachten we nog. Maar volgens de verkoper zou het mak-ke-lijk lukken, ´iedereen doet het zo´! Wie zijn wij dan nog om er tegen in te gaan.) Op naar ons tropische eiland!

Na een half uur op de boot zagen we,door de nog steeds gestaag vallende regen heen,het prachtige eiland opdoemen. Nicky zag inmiddels een beetje groen.. Eenmaal op het eiland bleken de onverharde straten (er mogen hier geen auto´s komen) in modderstromen verandert te zijn.Toen de bedden in het hostel ook nog eens bleken te ruiken naarmatrassen en kussens waar heeeel veeel mensen op hebben liggen zweten,zonk ons toch wel even de moed in de schoenen. Was dit eiland wel echt zo geweldig? Na een lekker gerecht van plaatselijk garnalenen een drankje in de hangmat op ons balkon was het humeur al wat opgeklaard.

Toen de volgende dag de zon ook nog eens uitbundig bleek te schijnen kon het al helemaal niet meer stuk. We besloten om een wandeling naar ´lopez mendez´, één van de mooiste stranden op Ilha Grande, te maken. Door Anne warenwe tussen neus en lippen door al gewaarschuwd dat het een best pittig stuklopen was. Dat bleek, na2 en een half uur klimmen en klauteren over de glibberige paden waren we er nog niet. We waanden ons Jack en Kate uit Lost op onze hoede voor zwarte rook, the others en ijsberen, maar wat was het eiland mooi zeg! Prachtige uitzichten op kleine verlaten strandjes, vogels in alle kleuren in de palmbomen, gigantische blauwe vlinders enapen die boven ons in de bomen zaten te chillen. Een half uurtje later kwamen we aan op het strand. Ze hadden niks teveel gezegd, wit zand, palmbomen en gigantische golven waar op gesurfd werd. Helaas konden we niet al te lang op ons handdoekjes (sneldrogende handoeken drogen overigens absoluut niet snel)blijven liggen als we voor zonsondergang weerterug in ons hostel wilden zijn. Op de terugweg goed de pas er in gezet en binnen twee uurtjes lagen we weer in onze hangmat.

De volgende dag hebben we een aantal ruines(het eiland was voorheen een gevangenis)bekekenen weer heerlijk op het strand gelegen.Vrijdag was het helaas al weer tijd om terug naar hetvaste land te gaan. Om 8:50 stonden we keurig met onze bagage bij de boot. Om9:00 stonden we nog steeds keurig met onze bagage bij de boot.Toen om 9:15 de boot eindelijk in beweging kwam begonnen we´m al een beetje te knijpen. Een uurtje later kwamen we bij het busstation aan en hadden we de moed al een beetje opgegeven. Maar onze bus bleek er nog te staan (deze zou eigenlijk om 10 uur al gaan)! Ze gingen zelfs nog even tanken waardoor we uiteindelijk omhalf 11 op weg waren. Oeh, zouden we de busvanuit Rio nou wel halen. Wat een stress wat een stress ;) Gelukkighad de chauffeur flink het tempo er in en kwamen weruim op tijd in Rio aan.Daar stond onze bus naar Foz de Iguacu al bijna op ons te wachten en konden we 24 uur gewoon.. zitten...Dit is overigens wel echt de max! Wat een rit! Van bil naar bil, maar opzich wellekker geslapen.

In Foz aangekomen, waren we er natuurlijk nog niet! Wij hebben namelijk besloten in het goedkopere en mooierePuerto Iguacu te verblijven. Weer met de bus, toen weeeer een andere bus. Deze dropte ons bij de exitborder van Brazil, stempel gehaald.. weer in een andere bus naar de grens van Argentinie waar gelukkig de hele bus uitstapte en we weer een stempel moesten halen, zo raakt het paspoortje al aardig gevuld!Eindelijk in Puerto en dan blijkt ons hostel gelukkig recht tegenover het busstation te zitten. Alles bij elkaar opgeteld een reis van 31 uur, behoorlijk gaar dus! Even een hapje gedaan en vooral een beetje bijgekomen. Vandaag naar de watervallen geweest, supermooi! Daarover later meer!

Klik hier voor de foto´s!

Dat was Rio de Janeiro

Daar zijn we weer, nog steeds vanuit het zonnige Rio!
Zoals we in het vorige blok al noemden zouden we gezellig een drankje gaan doen met Anne (de ex collega van Nicky) Doordat het uploaden van de foto´s op het blog wat langer duurde dan gepland (Langzame internetverbinding is hier duidelijk een pleonasme) gingen we voor het avond eten maar even voor een snelle en vooral vette pizza. Rond een uurtje of tien werden we opgehaald door Anne, die niet alleen was, maar ook haar Braziliaanse vriend mee had. Met de auto zijn we naar haar appartement gereden. Een op dat moment kaarsverlicht appartement omdat de stroom was afgesloten. Ze had ongeveer 2 maanden geleden een rekening niet betaald, omdat ze die niet hadden opgestuurd. Afsluiten, doen ze niet moeilijk over.. geeft wel gedoe! Daarna met z´n vieren naar Hide Away, een club met nog andere Braziliaanse vrienden. Daarvoor nog even een biertje gehaald bij een bar, half op straat, heel cool! Binnen, heel gezellig.. leuke dingen meegemaakt! De Braziliaanse meisjes vielen bij bosjes van de alcohol en.. andere dingen?? Waarna de vrienden van Anne stellig ontkende dat dit normaal was. Op de dansvloer iedereen klef met elkaar.. ik bedoel.. wij vinden elkaar ook lief.. maar euhm.. haha! Anyway, geen mannen die hangen aan de bar met een biertje en de dames op de dansvloer. Gezellige avond, toen om 3 uur de vette pizza in onze buik en de jetlag vonden dat het allemaal wel genoeg was werd het tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg nog veel geleerd, zo mag je hier na tienen door rood licht rijden. En is het niet verstandig om op de copacabana met de ´meisjes van de nacht´ aan te pappen omdat bij de ´dames´ vaak weinig vrouwelijks is terug te vinden...
Nogmaals, thanks Anne voor de leuke avond!

De volgende ochtend vertrok om 10 uur onze tour door Rio. Met een busje gevuld met backpackers reden we door de straten van deze bijzondere stad. Eerst een uitzichtje hier, watervalletje daar... heel mooi hoor, maar we moeten ons verhaal toch wat inkorten! Natuurlijk ook de Corcovado op, waar de Cristo Redentor op de top staat. We hadden geluk, het was prachtig weer! Heel indrukwekkend! Eenmaal terug bij het busje, bleek onze radio gestolen te zijn. De gids kon er om lachen ´Welcome to Rio´ en besloot dat we de rest van de rit dan maar moesten zingen haha!

De gids heeft ons en nog wat andere uit ons hostel afgezet aan de voet van de Sugerloaf. Eerst een hapje eten en dan bovenop de zonsondergang meepakken. Net op tijd kwamen we aan, waar we de grote zon achter de bergen zagen zakken. Een prachtig wijds uitzicht op een heldere avond. Daarna gewacht totdat het écht donker zou worden en de stad oplichtte door alle kleine lichtjes. Super gaaf! Eenmaal beneden gingen we met de stadsbus terug naar ons hostel. Deze rollercoasteride was op zijn zachtst gezegd al een ervaring opzich. De bussen hier zijn bezit van de chauffeurs, eigenlijk is elke bus een soort franchise. Ze doen ook eigenlijk maar een beetje waar ze zin in hebben. Rare buscultuur dus! Thuis aangekomen weinig meer gedaan, best uitgeteld van de lange dag... heerlijk geslapen!

Zondagochtend was een beetje raar. We beseften ons dat we de volgende dag zouden vertrekken en dat we daarvoor nog een hoop moesten regelen. Bovendien wilde vooral Nicky nog een favellatour (favella=sloppenwijk) doen (Jasper heeft deze 2 jaar geleden al gemaakt). Over die favellatour hebben we wel even nagedacht, het voelde toch een beetje als.. ´aapjes kijken´... Toch vonden we dat het zo´n groot deel van Rio uitmaakt, dat je eigenlijk een onvolledig beeld hebt als je het niet hebt gezien. Toch zien dus!! Hierdoor moesten we wel keuzes maken, kwamen een beetje in de knel met de boot naar Ilha Grande.. keuzes keuzes... uitiendelijk besloten een dag langer in Rio te blijven. Naast het regelen en nadenken, dit laatste overigens vooral op het strand, zijn we ook nog naar de hippiefair geweest. Hier verkopen ze mooie souvenirs voor eigenlijk teveel geld. ´s Avonds besloten we onszelf maar eens te trakteren op een fatsoenlijke maaltijd. In Zaza hebben we heerlijk gegeten, voor een hollandse prijs... moet afentoe kunnen. Aldaar zagen we dat dit vooral een tent was voor de iets meer upperclass Brazilianen. Valet parking, mooie chique mensen, heeeeeerlijk eten... helemaal leuk, maar niet te vaak ;)

Maandagochtend dus de favallatour gedaan, onze ogen uitgekeken! Bizarre leefomstandigheden, aparte favella-cultuur waar the organised crime.. maffia dus, de baas is. Mensen hebben daar internet, water, licht, cabeltv, telefoon.. maar dan wel zonder daar voor te betalen natuurlijk. Ook heeft er ooit een McDonalds gezeten, maar die is er vandoor gegaan toen er een gangwar uitbrak.. watjes.. Ook hadden we het gevoel er elk moment Ze´tje tegen te komen uit Cidade de Deus. We mochten van bepaalde gedeelten geen foto´s maken, trappen waar veel drugs gedeald zou worden en de bikerman´s, welke allen drugskoerier zouden zijn. Het klinkt allemaal niet erg mooi, maar zonder deze drugsgangs zou de orde er waarschijnlijk ver te zoeken zijn. De gangs zorgen ervoor dat het rustig blijft zodat de politie zich niet met de favella gaat bemoeien en de gangs rustig hun ´werk´ kunnen blijven doen .

Na deze tour weer veel dingen geregeld, de busrit naar Foz de Iguacu en een hostel op Ilha Grande, boodschapjes etc. Praktisch bezig geweest! Onszelf daarna maar weer getrakteerd op een heerlijk middag strand. Vervelend... Vanavond gaan we uit eten met Anne, gezellig! Morgenochtend vetrekken we naar het tropische eiland Ilha Grande!

Liefs voor iedereen daar en tot de volgende blog!

Klik hier om de foto´s te bekijken

Aankomst in Rio!

Daar zijn we dan, helemaal live vanuit Brazilie!!!!
Na een hartverwarmend afscheid op Schiphol.. we gingen echt bíjna terug na de douane.. vertrokken we om 11:40 richting London. Helemaal nog niet het gevoel hebbende door te reizen naar de andere kant van de wereld. We waren nog niet in de lucht of we gingen alweer naar beneden! Het vliegveld daar was heel hip en trendy, maar daar hebben we maar weinig van meegemaakt. Na een lekker broodje vertrokken we al vrij snel richting RIO!!! Best een lange vlucht, maar gelukkig hebben we beide lekker geslapen en een beetje film gekeken etc.

Aangekomen in Rio, lag onze bagage tot vooral Nicky haar grote opluchting, al op de band. Vervolgens zijn we de airportbus ingedoken waardoor we al een kleine indruk van de stad hebben gekregen. We reden langs verpauperde.. tja, huizen.. ´dingen´ waar mensen wonen en leven. Ookal was het donker, zagen we bijzondere straatbeelden, straatleven in deze nu al aparte stad. We konden de buschauffeur goed duidelijk maken waar we eruit moesten, jeej hij begreep ons, en daarna moesten we de laatste 100 meter nog te voet afleggen. Een stuk waar we ons vantevoren wel een beetje druk over hadden gemaakt. Het was namelijk al tegen twaalven en het was toch Rio. Uiteindelijk nergens voor nodig geweest! Nog genoeg mensen op straat, volle terrassen en niks om ons druk over te maken dus. Hostel ook makkelijk gevonden, vriendelijke mensen en een prima kamer. We hadden expres voor een beetje luxe gekozen, in de zin van.. eigen kamer + badkamer na zo´n lange reis. Ondanks dat het hier ook al bijna middennacht was, was dit het voor ons natuurlijk al helemaal! Bij jullie ging de wekker alweer bijna toen wij hier goed en wel aankwamen. Toch zaten we zo vol energie dat we onze goede reis nog even hebben gevierd op het terras. Nog wel in het cafe waar Vinicius de Moraes ooit de tekst van ´A girl from Ipanema´ heeft geschreven. Ons geen moment onveilig gevoeld, helemaal oke!!

Next day.. beetje relaxen... Na een lekker ontbijtje bij het hostel in de tuin, zijn we naar de wekelijkse fruit&flowermarket gelopen. We waren hier bijna de enige toeristen en dat hebben we geweten! Ze wilden ons bijna R$28,- laten betalen voor een mango en twee plaatselijke fruitdingen.. omgerekend iets van 10E! Gelukkig heeft Jasper ons gered en wist hij het naar R$5,- te brengen.. nog teveel. Zal vast niet de laatste keer zijn dat we opgelicht worden haha! Na de market zijn we richting Copacabana gelopen. Eerst nog even wat dingetjes gekocht, zoals zonnebrand factor 30, welke gelijk was aan de temperatuur hier. Daarna de hele Copacabana afgelopen, wel een kilometertje of 5 heen en dus ook weer 5 terug. Daarna nog even écht op het strand van Ipanema gelegen, boekje gelezen.. Nog even terug naar het hostel waar we contact hebben gelegd met Anne een ex-collega van Nicky bij de NS die hier nu woont! Hoe gaaf is dat! Vanavond gaan we even afspreken, beetje borrellen etc. Leuk! Morgen een trip geboekt die ons naar het Christusbeeld brengt en Sugerloaf, jaaa mama.. ik ga wel in het gondeltje ;) Daar over later meer! We gaan nu lekker eten!! Tot snel en take care!!

Klik hier voor de eerste foto´s