Even stil geweest, maar daar zijn we weer! Live vanuit LaPaz, Bolivia!! Bedankt voor alle lieve reacties! Het is gewoon nog maar drie weekjes... tijd gaat snel! Eerst even een kijkje in het verleden zodat we daar even niet aan hoeven te denken.

Na een aantal dagen in de woestijn van Chili en Bolivia rondegetrokken te hebben, zijn we gisteren veilig aangekomen in het indrukwekkende La Paz. Om iedereen nog even gerust te stellen, we zijn in Uyuniniet gegijzeld. Een verhaal dat door de Nederlandse media overigens een beetjeaangedikt is. De locals hadden de enige weg uit Uyuni voor een aantal dagen geblokkeerd om zo de autoriteiten te bewegen de weg te asfalteren. De toeristen die in Uyuni verbleven konden hierdoor niet doorreizen, maar om nou van een gijzeling te spreken... Sterker nog, we vinden dat de locals wel gelijk hebben, vijf uur lang over een onverharde weg rijden is geen pretje, maar daarover later meer.

Tijdens het schrijven van onze vorige log waren we al een aantal dagen in San Pedro de Atacama, een klein woestijnstadje in hetnoorden van Chili op zo´n 2500 meter hoogte. Een aantal jaar geleden hadden we Chris Zegers inRTL travel al door dit stadje zien lopen, de onverharde stoffige straten en de kleine huisjes van klei waren voor ons dus geen verrassing. Na aankomst meteen op zoek gegaan naar een hostel. Door de afgelegen ligging is in het dorp geen verwarming te vinden en zijn warme douches een bijzonderheid. Door het woestijnklimaat en de hoge ligging daalt de temperatuur in de nachten echter wel tot zo´n15 graden onder nul, de 10 dikke dekens (geen grap) die we op ons bed aantroffen waren dus geen overbodige luxe.

De eerste dagmeteen een aantal tours voor de volgende dagen geboekt. De omgeving van San Pedro is namenlijk prachtig, geysers, vulkanen,zoutvlakten, lagunes met flamingo`s en de atacama woestijn, de droogste woestijn op aarde, allemaalop eensteenworp afstand.

Een tour naar de geisers stond voor de eerste ochtend op het programma. De geisers werken dag en nacht, maar wanneer de temperatuur onder nul is schijnen ze op hun mooist te zijn. Dit was de reden dat we op het onzalige tijdstip van half 4 ´s morgens alle tien de heerlijk warme dekens van ons af moesten slaan. Na een rit vantwee uur arriveerden we als eerste tour bij de mysterieuze Tatio-Geysers. We waren met twee andere meiden uit London, een kleine groep.. en een engels sprekende grappige gids.

Daar aangekomen werden we uit de auto gegooid om zelf maar even een wandeling te maken door het geiserlandschap. Het was nog donker.. dit betekende dat de temperatuur zo rond -15 lag. Deze boorde gewoon door onze thermolagen heen, geen probleem. Gelukkig konden we nog wel genieten van de mystiek. Je moet je bij deze geisers niet voorstellen dat er zo nu en dan métershoog heet water uit de grond komt zetten. Het meest voorkomende zijn toch wel de kokende pannetjes water die niet hoger worden dan max. een meter. Maar omdat het er zoveel zijn, geeft het een prachtig schouwspel. Na de wandeling liet de zon al iets meer van zichzelf zien en konden we bij onze guide gaan genieten van een goed ontbijtje. We hadden Chris Zegers een eitje zien koken in deze geisers, maar wij moesten het gewoon doen met een ham-and-cheesesandwich. Onze handen verwarmend aan de thee tourde we naar de grote geisers met een diameter van vier meter. Je snapt dat hier ook wel eens ongelukken gebeuren. Er zijn wel eens mensen niet voorzichtig en die vallen dan in het kokende water. Auw.. maar it happens! Dus extra voorzichtig! Daarna kon je gebruik maken van een Thermal Pool, natuurlijk verwarmd water uit de grond in een zwembadje op 4000 meter hoogte. Klein detail.. het vroor nog steeds! Uiteindelijk waren de Londense meiden èn Jasper zo gek om erin te gaan. Gezien er toch iemand de foto´s moet maken, offerde Nicky zich op aan de kant te blijven.

Na de geisers hebben we ons bij een klein dorpje getrakteerd op echt Lama-vlees op een spies.. erg lekker overigens.. en gefrituurd brood. Vervolgens nog wat bijzondere stops onderweg gemaakt, wat een prachtig landschap hier! Gelukkig begon de zon al aardig te schijnen. Toen we een wandeltocht door een cactusbos maakten richting de waterval konden we zelfs ons thermals uit trekken. Ga je dus vrij snel van bijna -20 naar +20... Toen de tour was afgelopen, toch 9 uur onderweg geweest, hadden we geen tijd om uit te rusten of te nappen. Er moest namelijk gesandboard worden! Fiets & board gehuurd en opzoek gegaan naar de grote zandduin. Was nog wat lastig te vinden, maar via een prachtige weg zagen we al snel wat mensen naar beneden duikelen vanaf een best aardige hoogte. En zo snel als je beneden was... zo lang was de weg omhoog! De zandduin was hoog, stijl.. en vooral erg zanderig. En dat op ongeveer 3000 meter hoogte doet je soms naar adem happen.

Eenmaal boven beet Jasper natuurlijk het spits af en ging vrij moeiteloos naar beneden. Na Nicky´s derde `ik maak de foto`s wel` excuus moest zij er toch ook aan geloven. Toch kwam ook zij, op een iets lager tempo dan wel, beneden. Nja, beneden kwam je sowieso wel, zandhappend en wel. Na te zijn getransformeerd in volledige zandmannetjes keerden we weer huiswaarts. De volgende dag eerst een beetje uitgerust.. blog geschreven ;) etc gingen we deze middag naar Luna Valleyom een beetje rond te hiken en de zonsondergang te zien. Ook hier was Chris Zegers geweest!

Wederom met de twee Londense meiden (Rachel & Lucinda) en een grappige gids nu een prachtige wandeling gemaakt door de Valle de Muerte en om vervolgens de zonsondergang te bekijken. Beetje jammer dat tzt de batterij van onze camera leeg was, maar gelukkig heeft Rachel ook nog een paar mooie kiekjes gemaakt! Gezien we morgen ook met hen de 3daagse trip naar Uyuni starten, komt dat met die foto`s wel goed. De volgende ochtend nemen we alweer afscheid van dit leuke stadje met zoveel mogelijkheden in de buurt. Het is klein waardoor je constant dezelfde mensen ziet. We gaan zelfs morgen (vrijdag de 12e) met vier mensen uit ons hostel uit San Pedro naar Rurrenbaque. Daarom best wel jammer om nu al afscheid te nemen, maar de hoogtepunten hebben we gezien en gedaan!

Op vrijdag 5 juni starte onze tour naar Uyuni, een driedaagse trip met een 4X4 jeep. Wederom vroeg op en eerst op naar de Boliviaanse grens, een bijzondere grensovergang... zonder problemen overigens waar we met de hele groep lekker hebben ontbeten. Hier starte onze trip! We waren al met de meiden uit London en samen met nog een Zwitsers koppel pasten we met zn allen in de Jeep. Van onze touragencie vertrokken drie jeeps, een gezellige en grote groep. Natuurlijk over allemaal onverharde wegen en fantastische landschappen. We passeerden velen Laguna`s en maakten verschillende stops.

Al vrij vroeg kwamen we aan bij onze eerste accomodatie, welke basic zou zijn. Geen douches.. maar nog veel erger, geen verwarming! En het wordt hier in de nacht wel -25 C!!! Wel een gezellige avond gehad met de groep, spagetti bolognese, maar door de kou én de hoogte taaide toch iedereen vroeg af. We zaten nu op ruim 4500 meter en veel mensen hadden last van hoofdpijn en duizeligheid. Wederom werd er veelvuldig Cocaleaves gekauwd... Nog nooit in ons leven zo´n koude nacht gehad! Ondanks de vele lagen die we aan hadden, onze slaapzak.. en vele dekens.

Weinig hadden echt een goede nacht gemaakt, de volgende ochtend zat iedereen dus een beetje versuft in de auto. Gelukkig kon iedereen nog wel genieten van de prachtige omgeving, wat is Bolivia tot op heden een mooi land!! Flamingo`s en veel Lama`s gezien.. natuurlijk aardig wat stops gemaakt, dus weer veel fotomateriaal. Ondertussen werd de band met de groep ook steeds hechter en erg gezellig. De tweede nacht hadden we een iets luxere accomodatie... èèn douche voor 25 man en niet zoveel warm water. Wederom koud, maar niet zo koud als de nacht daarvoor. We zaten immers maar op 3700 meter ;) Wel was het een bijzonder hotel, omdat het volledig was gemaakt van zout. De stenen, het lag op de grond, tafels, stoelen etc. Erg leuk!! In de buurt was nog een museum dat we hebben bezocht, namelijk van Mummies in oude graven. Het was echt heel bizar, maar iedereen vroeg zich af of het wel echt was. Hoe dan ook, it was fun en het houd je van de straat!

De volgende ochtend ging het dan eindelijk gebeuren! Op naar de zoutvlakten!! We arriveerden al vrij snel en reden over de onverstelbare vlakten in het niets! Niet te omschrijven hoe mooi dit natuurwonder is!!! Aan het begin van de vlakten nog een berg beklommen voor een goed uitzocht, waar zich ook een Boliviaanse vlag bevond. Goed voor de foto`s ;) Vervolgens gestopt mìdden op de vlaktes waar het kind naar boven kwam en allerlei gekke foto`s konden worden gemaakt. Door de inmense grootte en het weinige relief is er bijna geen diepte waar te nemen. Dit levert grappige plaatjes op! Ook hebben we gepicknickt met schnitzels en pasta en ons alvast voorbereid op het einde, want Uyuni was nu niet ver meer,, althans.. Tijdens de picknick bleek dat èèn van de Jeeps een klapband had welke natuurlijk verwisseld moest worden. Klus voor de drivers dus voor ons meer tijd om van de vlaktes te genieten! Na uiteindelijk toch weer op weg te zijn, zagen we net voor het einde van de vlakte de jeep voor ons diep in het zout wegzakken. Oeps! Vervolgens stopte onze auto, waarna onze driver aangaf snel uit te stappen, wij waren ook aan het zakken!! Gelukkig kregen we onze Jeep er met was mankracht nog wel uit, maar de andere Jeep was opgegeven. Steeds dieper zakte hij weg in het natte zout, net een moeras! Uiteindelijk kregen wij er dus 3 mensen bij en vervolgde we knus onze weg naar Uyuni. Nóg één stop bij de Train-Cemetary, waar allemaal oude veroetse vrachttreinstellen staan. Deze vervoerde alles van de mijnen naar de kust om zo te kunnen exporteren. Beetje griezelige bedoeling, maar vooral Nicky heeft wel iets met treinen dus was een leuke afsluiting.

Uiteindelijk met enige vertraging aangekomen in Uyuni-center. Wat een mistroostig dorp!!! Er werd ons snel coke aangeboden... nee geen leaves, the real shit. Zaak om zo snel mogelijk bustickets te regelen naar LaPaz, want hier verblijf je niet graag vrijwillig. We waren natuurlijk niet de enige en behoorlijk laat, maar gelukkig op de valreep een aantal laatste plekjes weten te bemachten. Helaas ging de rest van onze groep naar Potosi, een andere plaats in Bolivia. Daarom hebben we nog lekker met zijn alles Pizza gegeten als afsluiting, waarna ieder weer zijn eigen weg ging. Misschien zien we ze nog wel in LaPaz, op onze laatste dag. In ieder geval een topgroep!! Soweiso het `leukste groepje` ;)

De busrit was interressant.. 12 uur lang, waarvan de helft op de inmiddels beroemde onverharde weg. Bovendien was het ijskoud in de bus en zijn we beiden aan weinig slaap toegekomen. Gelukkig hadden we lotgenoten, Amy (Can)& Travis (Aus), een stel dat ook in ons hostel in San Pedro zat. Samen kwamen we aan in LaPaz, vroeg in de morgen. Op het eerste gezicht al een bijzondere stad door de liggingtussen de bergen.

Volledig uitgeput trakteerden we onszelf op een bovenmodaal hostel, wat hier nog steeds goedkoper is dan in Argentinie. Een warme douche, verwarming op de kamer en vooral Laundry-service! Even bijkomen dus! We zitten nu al een aantal dagn in LaPaz, waar we in onze volgende blog meer over zullen vertellen. We kunnen al wel verklappen dat deze stad mogelijk de leukste grote stad is die we tot nu toe hebben aangedaan. We genieten er dan ook helemaal van! Eigenlijk zouden we gisteren al vertrokken zijn naar de Amazone, Rurrenabaque, maar onze vlucht werd gecanceld door de regen daar. De landingsbaan is van gravel.. oeps! Nu gaan we vrijdagochtend vroeg, kans op minder regen... spannend!! Over LaPaz en de Amazone in onze volgende blog dus meer!

Klik HIER voor de foto´s

Op de foto`s moeten jullie nog even wachten, gezien Jasper momenteel `The world most dangerous road`aan het fietsen is. Fijn idee! Anyway, zou het zelf kunnen.. zo technisch dan ook wel weer, maar hij heeft de camera mee. Nog even geduld dus mensen!! Eerst lekker lezen!!

Verder met onszelf alles wel ok, gelukkig niet zo heel veel last van de hoogte. Wel wat hoofdpijn en kortademigheid, maar verder ok! Hopen dat in NL ook alles volgens plan gaat!! We lezen het wel in de reacties, welke overigens altijd leuk zijn om te lezen! Nog nieuws uit Nederland... het weer ok?

Tot Blogs!!
XXXX