Daar zijn we weer, deze keer vanuit Cusco, Peru! Stiekem gaan we vandaag ook alweer richting Lima en hebben we Machu Picchu dus al gezocht en ook al flink van Cusco genoten. Daarover meer in onze volgende blog welke zal gaan over Cusco en Lima!

Oorspronkelijk was ons idee om vanuit La Paz met de bus naar Lake Titicaca te reizen en vanuit daar verder te gaan richting Cuzco. De bustickets waren al geregeld en de koffers ingepakt toen we te horen kregen dat de busreis niet door kon gaan omdat er in grote delen van Peru gestaakt wordt en er veel wegen (vaak op een nogal vijandige manier) geblokkeerd worden. De protesten zouden de volgende dag afgelopen kunnen zijn, maar het zou ook zo nog een aantal weken kunnen aanhouden. Deze gok konden we niet nemen en we besloten om Lake Titicaca over te slaan enhet vliegtuig naarCuzco te nemen.

Maar nu eerst terug naar La Paz, wat een geweldige stad is dat!In eerste instantie werden we na de 12 uur durende busreisvanuit Uyunieen beetje overweldigd. Natuurlijk door de liggingop 3500 meter hoogteen de nog hogerebesneeuwde bergen die ons omringden, maar vooral door het verkeer. Wat een chaos is dat zeg, overal opstoppingen, tutterenden auto´s schreeuwende personen die mensen in hun bus willen lokken en dat allemaal op smalle weggetjes die zo stijl zijn dat je er met je fiets niet naar boven zou komen en vooral veel kleurrijke mensen.

Na een warme douche (heel fijn na de Uyuni trip!!)en een fruitig onbijt waren we een beetje bijgekomen en klaar omde stad te verkennen. Lopend door de smalle steile straatjesverbaasden we ons over de mooie koloniale gebouwen ende kleurige mensen die door de straten liepen. Alle Boliviaanse vrouwen dragen nog traditionele kleding bestaande uit een (veel te klein) hoedje, een kleurige omslagdoek waar een kind of vele kilo´s aan koopwaar in wordt gedragen en een feestelijke rok die om de (zonder uitzondering)dikke billen geslagenwordt.

We boekten al snel de vliegtickets naar de Amazone voor overmorgen. De planning is om samen met Amy & Travis te gaan, welke we hadden ontmoet in San Pedro. De dagen in La Paz hebben we ook veel met hen opgetrokkken. We hebben vooral veel door de stad gelopen, gezien La Paz echt een stad is die je moet beleven. Het is geen stad waar je van de ene bezienswaardigheid naar de ander moet, maar waar je gewoon moet meegaan met de stroom en je ogen uitkijkt. De bijzondere infrastructuur, de kleurrijke mensen, overal stalletjes met eten/kleding/prullaria en niet te vergeten de Lama-foetessen, juist.. dode ongeboren Lama`s die mensen kopen en onder hun huis begraven voor geluk. IEHL!! Bovendien waren er nog velen andere ondefinieerbare zaken te koop.

We hadden beiden eigenlijk weinig tot geen verwachtingen van La Paz, maar kunnen uiteindelijk wel zeggen dat het de meeste leuke en meest bijzondere grote stad van Zuid-Amerika is tot nu toe. Vriendelijke mensen, totale choas en je hebt hier echt nog meer het idee ver van huis te zijn. De restaurantjes en cafetjes zijn erg gezellig, hier weinig tot geen plastic tuinmeubilair in de horeca, maar sfeervol ongerichte plekjes om te genieten van plaatselijke gerechten als bijvoorbeeld Lama. Dit alles voor een erg vriendelijke prijs, want wat is Bolivia goedkoop! Hierdoor word je natuurlijk wel snel in de verleiding gebracht jezelf te trakteren en stiekem hebben we dat ook gedaan. Waar je een set-lunch (soep, vlees en rijst)op de markt kan krijgen voor 6 Bolivianos (€ 0,60!) hebben wij ons daar niet aan gewaagd. Wel 3-gangen voor 25 Bolivianos (€ 2,50), welke behoorlijk goed in de smaak viel.

Zoals al aangegeven, hebben we in deze stad gewoon een beetje rondgewandeld.. meegemaakt, de stad beleefd. Ons te buiten gegaan op de The Mercado de Hechiceria (Heksenmarkt) waar je allerlei Zuid-Amerikaanse souvernirs voor spotprijsjes kan kopen, we hadden ons om deze reden tot op heden ingehouden wat betreft de souvenirs maar vanaf dit punt staan de backpacks strakker.

Tijdens onze wandeling wel langs de bijzonder gevangenis van La Paz gekomen, namelijk de San Pedro Prison. Op deze gevangenis is de Sona-gevangenis in Seizoen 3 van Prison Break gebasseerd. De kenner weet dan genoeg ;) In deze gevangenis bepalen de gevangenen de regels en zijn velen bewakers corrupt. Zo heb je verschillende rangen en woont de leider samen met zijn familiein een appartement met alles er op en eraan en leeft de onderste laag in de riolen van de gevangenis. Buiten word je als tourist constant benaderd of je interesse hebt in Cocaine etc. Beste een beetje louche bedoeling allemaal..

Om in de sfeer te blijven hebben we in La Paz ook het Cocamuseum bezocht, waar in een 30tal panelen je volledig op de hoogte wordt gebracht van alles ins en outs van het witte goedje. Beste interessant en ook begrijpbaar gezien we een boekje met (creatieve) Nederlandse vertalingen kregen. Een heleboel kennis rijker verlaten we dus uiteindelijke het bruisensde La Paz.

Zoals we in onze vorige blog al verteld haddenwas na twee dagen La Paz het plan om naar de amazone, rurrenabaque,te vliegen. Helaas bleek, na een aantal uur wachten op het vliegveld, het vliegtuig niet te kunnen vertrekken. De landingsbaan in Rurrenabaque, die van gravel is, was door regenval in een modderpoel veranderd.

Voor Jasper was dit geen grote teleurstelling omdat het nu mogelijk was om´the world's most dangerous road´ af te dalen.Een onverharde weg van 3 meter breed diein 60 kilometer afdaald van zo´n 4500 meter naar 1000 meter. Opzichniet heel erg gevaarlijk, ware hetniet dat naast een groot deel van de weg afgronden van zo´n 600 meter zijn.Tot drie jaar terug was ditéén van de enige routes die La Paz met de Amazone verbondt, er wordt geschat dat er toen per jaar zo´n 200 tot 300 slachtoffers vielen. Nu is er een veiligere weg aangelegd waardoor het mogelijk is om op de oude weg te mountainbiken. Het was een geweldige ervaring om op de hypermoderne mountainbikes langs de ravijnen naar beneden te zoeven. Niet alleen de snelheid, maarvooral hetprachtigesteeds veranderende landschap.

De laatste avond, als Jasper, Amy & Travis heel zijn teruggekomen van de gevaarlijke weg eten we oa. met de Zwitsers uit ons Uyuni-groepje Celine en Partice, de twee Schotse jongens Ashley & Barney (die ook meegaan naar Rurre) en Matt & .....(Oeps, moeilijke naam vergeten!). Superleuk!!

Vrijdagochtend stond om 5:15 de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Deze rit was een stuk rustiger dan de laatste keer dat we daarheen moesten midden op de dag. Door het meest idiote verkeer dat we ooit hebben waargenomen deden we er een uur over! Nu maar 20 minuutjes. Natuurlijk bestond nogsteeds de kans dat het vliegtuig alsnog gecancelld werd, maar gelukkig bleek dat dit niet geval was JEEJ! Al wachtende werd het een drukte van jewelste op het Militaire vliegveld met vooral veel mensen in uniformen. Het werden er meer en meer en niemand van de toeristen wist wat er te gebeuren stond. Uiteindelijk kon een local ons vertellen dat de presidentvan Bolivia zou vertrekken van het vliegveld! Zijn Air-Force-One.. dat meer leek op een slecht uitgevallen cartoon vliegtuig, stond al klaar. Helaas werden wij nèt voor zijn komst ons eigen vliegtuig ingeloodst zodat we deze BB (Bekende Boliviaan) niet hebben kunnen spotten.

Na een vlucht van een klein uur kwamen we aan in de heerlijk warme jungle.Na met z´n zessen een mooi hostel met hangmatten (belangrijk critérium) gevonden te hebben gaan we op zoek naar een geschikte tourcompany. Jasper voelt zich echter niet zo goed en blijft achter in het hostel. In Rurrenabaque stikt het van de bedrijfjes die tours naar de jungle aanbieden en een keuze maken blijkt dan ook niet zo makkelijk. Als Nicky en de anderen na een lange zoektocht terug komen bij het hostel blijkt bij Jasper het eten van de vorige dag er van voren en achteren uit te komen. Omdat we niet wisten hoe lang dit zou gaan duren vonden we het geen goed idee om de volgende dag met deSchotten en Australiers de junglemee in te gaan. Jammer maar helaas...

De volgende ochtend ging het gelukkig al een stuk beter en wachtte ons een verrassing toen we naar buiten kwamen...iedereen was nog in het hostel. Wat bleek, Travis was ´s nachts plotseling ook erg ziek geworden...waarschijnlijk van dezelfde kip als Jasper. Een geluk bij een ongeluk, nu konden we de volgende dag toch nog met z´n allen de Jungle in!

De volgende ochtend stonden stonden we met z´n zessen al vroeg op om onszelf voor de Jungle te trakteren op een alles-erop-en-eraan ontbijt. Bij de touroperator ontmoette we twee andere Deense jongens die onze groep op een totaal van acht brengt. We worden een te verrotte Jeep ingepropt waarmee we in drie uur in de Jungle belanden. Interessante rit over een onverharde weg met op de achtergrond blerende Boliviaanse volksmuziek. Na een even interesante lunch in het jungledorpje, komen we aan bij de bootjes die ons in drie uur meevoeren naar onze slaapplekken. In de `haven´ springen de roze dolfijnen al driftig door het wáter. Vervolgens zijn we met ons bootje de hoek nog niet om en de eerste alligator ligt ons aan te staren.

Ditzelfde geldt voor alle schildpadden, wederom roze dolfijnen de vele vogels en andere ondefinierbare beestjes. Onze guide Oscar heeft echte arendsogen en vaart ons vervolgens vervaarlijk dichtbij de krokodillen en aligators.. fijn.. Na drie uur komen we aan bij ons midden in de Jungle liggende ´hotel`. Hier worden we verwelkomt met thee en hapjes. We vertrekken al snel naar een `barretje` waar we onder het genot van een biertje de zon zien ondergaan. Vervolgens wordt ons om 7 uur een 3gangen diner voorgeschoteld waar we allen van gesmuld hebben. Hierna neemt Oscar ons mee op een nachtelijk Alligator/Krokodillen zoektocht. Als je namelijk met je zaklamp in de oogjes van deze beestjes schijnt lichten ze op. Zo kun je zo makkelijk vinden in de bosjes etc. Natuurlijk vond Oscar het nodig om ons dan direct dichterbij te varen en dit geeft in de nacht leuke schrikeffecten haha! Eenmaal terug nog even kaarten met zijn allen en hop naar bed als om half 10 de generator uitgaat en de hele boel pikkedonker wordt.

De volgende ochtend weer vroeg uit de veren, we gaan op Anacondajacht!! En misschien ook wel cobra`s of ratelslangen, al komen die iets minder vaak voor. Gewapend met hoge regenlaarzen en een echte slangenstop duiken we de pampa`s in. We verspreiden ons zodat de kans dat we er eentje vinden alleen maar groter wordt. Na 1,5 uur te hebben rondgelopen en de hoop bijna te hebben opgegeven fluit Oscar ons bij zich en laat een prachtig Anacondaexemplaar zien. Het moment dat je daadwerkelijk zo`n beest ziet doet je beseffen dat het eigenlijk best wel freaky is om door die Pampa`s te wandelen. Ze zitten er gewoon echt.. en best wel veel ook! Dit was een vrouwtje van een jaar of 7 kronkelt die woest om zich heen aan het kornkellen was. Supergaaf! Na wat uitleg over het beestje laat Oscar hem weer gaan.. en dan is hij weg.. en weet je niet waar hij naar toe is gegaan... Op de terugweg komen we er bij toeval nog eentje tegen, zelfde maat, en ook deze vindt zijn weg weer nadat Oscar hem laat gaan.

Na de Pampawandeltocht lunchen we heerlijk en kunnen we vervolgens genieten van een verdiende siesta in de hangmatten. Beetje chillen.. Aan het eind van de middag gaan we zwemmen! Jaaa, in dezelfde rivier als al die kroks en alligators liggen. Zelfs alle stoere mannen hebben zo hun twijfels. We gaan zwemmen in een gebied met veel dolfijnen welke, volgens Oscar, `boven` de kroks/alligators staan. Neemt niet weg dat deze schattige dolfijntjes ook kunnen bijten. Verrassend genoeg blijven de dames in het bootje toekijken om de foto´s te nemen. Terwijl wij vele alligators tellen die op de waterrand in het zonnetje liggen, zwemmen de jongens met niet heel veel overtuiging een beetje rond in het water.

Eenmaal terug genieten we wederom van een heerlijke maaltijd, kaarten we wat en moeten we wederom noodgedwongen om half10 in bedje liggen. De volgende ochtend vroeg op om de zonsopgang te bekijken. Lekker ontbijten.. en daarna pirañas vangen!! Vanuit het bootje hangen we met zn allen een lijntje uit met wat vlees aan het haakje. Je voelt ze direct bijten en beseft je weer.. oke.. hier hebben de jongens gisteren nog in gezwommen. Ondanks dat ze veelvuldig aan het vlees knabbelen, blijkt het een lastige taak te zijn op het juiste moment de haak omhoog te halen. Oscar is er vanzelfsprekend erg goed in en haalt al snel 5 vissen op. Bij de jongens komt er zo nu en dan ook een, iets kleinere, vis naar boven. De dames geven al snel de moed op en kijken toe hoe de jongens zich opwinden over hun `vangst`.

Voor de lunch krijgen we natuurlijk de pirañas voorgeschoteld en genieten we van onze laatste maaltijd in de echte jungle. Vervolgens brengt Oscar ons terug naar Rurrenabaque. Na een misschien nog wel ergere Jeeprit dan op de heenweg arriveren we rond vijf uur weer in de ´bewoonde wereld´. We bedanken Oscar, topgids, en zoeken direct een comfortabel hostel mèt warm water. Nadat iedereen zich heeft opgefrist duiken we direct de kroeg in om het af te sluiten. Kroegen waar happy hour staat voor happy evening.. vooral als je met acht man bent. De ene cocktail na de andere vliegt erin en de sfeer wordt alleen maar gezelliger... De volgende ochtend moeten wij ons om 6 uur melden voor onze vlucht terug. De rest gaat nog een andere Jungletour doen.. zonder ons. Zij hebben iets meer tijd en wij moeten zelfs een soort van haasten.

Aan het eind van de avond werd er druk afscheid genomen en gegevens uitgewisseld. Echt een supergezelschap.. grappig hoe snel je dicht naar elkaar toe groeit als je zo intensief samen reist. We vallen logischerwijs gemakkelijk in slaap en een aantal uurtjes later gaat de wekker alweer. Een nog kleiner vliegtuig staat klaar om ons naar LaPaz te brengen, capaciteit 18 personen. Na een uurtje komen we alweer aan en zitten we al snel weer vanalles te regelen in ons hostel. Zoals in het begin al te lezen was, ging dit niet geheel zonder problemen, maar we zijn in Cusco aangekomen!! Een heerlijk stadje, mooi gelegen en prachtige Inca-resten. Veel tijd om te relaxen hadden we niet, gezien we de volgende ochtend om 6 uur bij de trein moesten zijn die ons naar Machu Picchu Pueblo bracht. Deze dagen waren een prachtige ervaring, maar daarover later meer.

Nog maar 1,5 week en dan vliegen we alweer naar huis! Bizar hoe snel de tijd gaan is! We leven nu echt naar onze eindbestemming en het wordt allemaal een beetje krap. Hierdoor kunnen we helaas minder van Peru en Ecuador zien. Dit bewaren we dan maar voor de volgende keer! Nu snel afronden, vliegtuig (Helaas, vooral voor het budget, is het door alle stakingen nog steeds moeilijk om met de bus te reizen) gaat er zo vandoor...

Dag lieve mensen daar!
Tot snel en tot blogs!!
XXXX

Oja, de foto`s vind je HIER!!!