Inmiddels zijn we alweer 4 maanden terug in Nederland! Helaas is het er nooit van gekomen om ons laatste reisverhaal te schrijven en te plaatsen. Toen we terug kwamen zijn we in een snel tempo weer in ons oude/nieuwe leven terecht gekomen. Zo kwamen we vrijdagavond thuis en moest Jasper op maandag met zijn coschappen starten. Nicky kon diezelfde week weer beginnen bij de NS en zo waren we weer fulltime aan de bak. In onze vrije tijd hebben we weer genoten van onze familie en vrienden, waardoor het schrijven van het allerlaatste verhaal constant werd uitgesteld.

Deze blog zal voornamelijk gaan over ons allerlaatste land: Ecuador. In onze laatste blog hebben we al beschreven op wat voor idiote manier we hier zijn beland. Denk aan een lange busrit van 27 uur en een helse taxirit van 4,5 uur waren we dan eindelijk aangekomen in Puerto Lopez. De voornaamste reden om hier naar toe te gaan, zijn de walvissen! Zoals in onze vorige blog al vermeld komen die hier elk jaar in een bepaalde tijd vanaf Antarctica naar toe om te paren. Daarnaast is het ook wel weer lekker om aan de kust te zitten, na al die bergen heb je daar wel behoefte aan. Het dorp op zich is niet heel bijzonder, maar weer totaal iets anders dan wat we allemaal al hebben gezien.

We hebben ons verwend met een chill hotel ipv een pauperhostel, dat hebben we verdiend na die lange reis. De eerste volle dag hebben we ook alleen maar besteed aan het bijkomen van deze reis. Beetje rondgewandeld, in gezellige strandtentjes gegeten, in de hangmat gelegen en de trip naar de walvissen geboekt. Wat trouwens nog wel grappig is om te noemen, dat we een bekende tegen kwamen! We liepen lang een internetcafé en daar zag Nicky opeens collega Barbara van de NS zitten! Ze wist wel dat zij rond deze tijd ook in Ecuador zou zitten, maar dit was echt puur toeval. Bizar..

Dit was overigens ook de dag dat Michael Jackson dood ging. Ook hier waren alle ontwikkelingen goed te volgen via de Spaanse CNN, welke wij natuurlijk heel goed konden volgen ;) De beelden zeiden ook genoeg en de komende dagen kwamen alle tuktuks voorbij met harde MJ-beats, hilarisch! Toch hebben we wel het idee dat ze er hier anders mee dealen dan in Nederland. Emotioneler eigenlijk, tranen met tuiten. De volgende dag had ook iedereen het erover.. 'Heb je het al gehoord?? ' (< in alle talen). Het gesprek van de dag.. van de week eigenlijk.

Gelukkig hadden we op onze walvissentrip afleiding genoeg! Al vroeg in de ochtend werden we op de boot gezet richting La Isla de la Plata, een soort van ‘poor man's Galapagos'. Dit betekende over de ruwe Grote Oceaan langs de walvissen. Over de hoge golven.. helaas zorgde dit ervoor dat Nicky haar ontbijt even overboord gooide en vervolgens nog een tijdje groen zag. Gelukkig fleurde de gigantische walvissen haar een beetje op. We voeren vlak lang deze beesten die af en toe een sprong maakten, hun staart omhoog gooiden en vooral erg veel fonteintjes bliezen. Natuurlijk net niet op de momenten dat je klaar zit met je camera.. of gewoonweg vergeet op het knopje te drukken, omdat je zo onder de indruk bent.

Uiteindelijk kwamen we tot Nicky haar genoegen snel aan op het eiland, vaste grond! Even een beetje bijkomen en we gingen op stap met onze gids. Een gedeelte van de groep ging duiken en wij gingen wandelen over dit bijzondere eiland. Er komen hier veel aparte en fotogenieke vogelsoorten voor. Zoals de Blue-Footed Booby , Red-Footed Booby , Nazca Booby en de Fregatvogel . Bij deze vogels kon je erg dichtbij komen, we hebben zelfs kleine schattige donsbabytjes gezien. Naast deze vogelsoorten konden we vanaf het eiland ook de walvissen op een afstand bewonderen. Het is een rotsachtig eiland vol met vogelpoep, klinkt niet echt aantrekkelijk, maar we vonden het echt heel bijzonder. Na de wandeling werden we herenigd met de duikers en konden we van onze lunch genieten. Jasper heeft zelf nog even gesnorkeld en ondanks het donker uitziende water, was er zoveel te zien! De duikers waren ook helemaal enthousiast over de diversiteit in de zee. Een meisje dat al in Australië en Thailand had gedoken, had nog nooit zoveel gezien als hier in Ecuador. Zo schijnt het daar heel bijzonder te zijn om een MantaRay te zien, terwijl deze hier in bosjes voorkomen. Als zo met hun vin boven water komen, lijken het overigens net haaien. De terugweg ging gelukkig een stuk beter, helemaal achterop de boot zitten scheelt een hoop.

's Avonds hebben we weer lekker gegeten en de volgende dag gingen we ‘s avonds alweer met de bus naar Quito. Deze vertrok om 21:00 pas, dus overdag hebben we oa. de vorige blog geschreven en nog wat souvenirs gekocht. Toen we aankwamen bij onze bus, werden we niet echt vrolijk. Het viel een beetje in de categorie Uyuni - LaPaz in Bolivia. Toch met goede moed ingestapt en wonder boven wonder kreeg Nicky het nog voor elkaar om te gaan slapen. Hierdoor waren we bijna niet uitgestapt. Eigenlijk zouden we namelijk vroeg in de ochtend aankomen, maar onze chauffeur had het gas goed ingetrapt waardoor we om 4uur ‘s nachts op het busstation van Quito aankwamen. We wilden namelijk direct door naar Banos en konden na een uurtje op een mistroostig busstation met duistere figuren bijna direct de bus naar Banos pakken. Een aantal uur later kwamen we aan in een druilerig Banos en besloten we ons wederom te trakteren opeen luxe verblijf. Jaaa, alweer!! Banos is namelijk het decadente vakantieoord van Ecuador. Veel rijkelui uit Quito brengen hier lange weekenden en vakanties door. Banos is vernoemd naar de populaire baden in de omgeving welke worden veroorzaakt door de vulkanen in de buurt.

In ons luxe verblijf (naja, een slechte versie van Center Parcs) hebben we eerst even uitgerust. Helaas begon Jasper hier een beetje ziek te worden, koorts.. en allerlei andere ongemakken. Hierdoor hebben we wel een beetje in Banos rondgelopen en hier en daar wat gegeten, maar het niet écht kunnen meemaken. We hadden ook pech met weer, het regende eigenlijk constant. Na een aantal nachten en we ons weer beter voelden, hebben we de bus gepakt naar Quito. Onze laatste bestemming! Hier hebben we weer heerlijk cultureel gedaan. Quito is heel specifiek opgedeeld in een oud en nieuw gedeelte. We sliepen in het nieuwe gedeelte, want hier zijn veel goede hostels, restaurantjes en kroegjes/clubs. Naar het oude gedeelte pakten we de taxi en hebben daar hebben we voor het laatst ontzettend de toerist uitgehangen. Prachtige kerken gezien, waarvan er één wel erg bijzonder was, namelijk de Iglesia de la Compañía. Deze kerk is gewoon volledig goud van binnen!

En toen was het alweer onze laatste dag! Deze besloten we af te sluiten met een heerlijke sushimaaltijd. Echt waar, de lekkerste sushi die we ooit gegeten hebben. Helaas kon, vooral Nicky, geen maat houden en heeft zij de hele nacht wakker gelegen van een misselijke sushi-buik. Niet echt lekker als je de volgende dag zo veel moet reizen, maar eigen schuld.. dikke bult! Via Quito dus eerst naar Madrid.. en na een hele reis zonder problemen was Jasper opeens zijn rugzak kwijt. Oeps, even laten staan bij de douane, gelukkig zo weer terecht.. maar wel even schrikken. Uiteindelijk komt thuiskomen gewoon erg dichtbij. In Madrid voel je al dat je dichterbij bent! Dan nog een klein stukje en zie je Nederland vanuit de lucht steeds groter worden. Toen we de bekende schuifdeur doorkwamen op Schiphol stonden daar ontzettend veel lieve familie, vriendjes en vriendinnetjes. Inclusief gejoel, gefluit, spandoeken, ballonnen etc. werden we weer in geknuffeld door iedereen die we zo lief hebben. Tja, best emotioneel eigenlijk..

Gewoon weer helemaal heel thuis gekomen, zonder (echte) vervelende dingen. Die avond lekker onder de mensen geweest, eigenlijk constant weer genoten van alles en iedereen. Helaas ook snel weer in het gewone leven gestort. Hierdoor zijn we helaas nog niet toegekomen aan het maken van het bekende fotoboek, het selecteren van de foto's en (tot nu dan) het schrijven van het laatste verhaal. Gelukkig genieten we nog (bijna) elke dag van onze reis. Hoe vaak we afzonderlijk van elkaar de weblog er weer even bijpakken, vooral op deze sombere herfstdagen. Met hoeveel enthousiasme vertellen we over onze reis als andere mensen ook gaan en hoe we kunnen genieten van weblogs van vrienden die daar nu zitten. Soms kan je ter plaatse minder goed genieten van bepaalde dingen, omdat het gewoon teveel en te groot is. Gelukkig komt dit dan vaak later, dan krijg je gewoon weer helemaal de kriebels in je buik als je eraan terug denkt.

Met deze weblog is ons online reisverhaal compleet en we hebben er nog altijd veel plezier van. We raden dan ook echt iedereen aan iets vergelijkbaars bij te houden! Het kost soms inderdaad wat tijd en het werkt niet altijd mee (oude smoezelige internetcafe'tjes met tergend trage verbindingen etc).. maar het is het meer dan waard. Eigenlijk zou je het alleen al moeten doen vanwege de ontzettend leuke reacties die je krijgt. Daarvoor willen we jullie nogmaals bedanken.. het geeft zo'n warm gevoel om zoveel lieve berichten uit Nederland te lezen.

Lieve mensen, bedankt voor het trouw volgen van onze verhalen en foto's. Dit is voorlopig het laatste verhaal, maar de reiskriebels zijn constant aanwezig. Dus wie weet.. tot een volgende keer!

Liefs Jasper & Nicky

PS. Ook voor de laatste keer: De foto's vind je HIER!