Daar zijn we weer!! Allereerst heel erg bedankt voor alle felicitaties voor Nicky haar verjaardag hier op de weblog, maar ook via email of hyves. Smsjes op haar eigen telefoon zal ze pas op 3 juli lezen, gezien de SIM nog in NL ligt. De smsjes op Jap zn telefoon zijn de laatste dagen ook niet aangekomen, gezien hij geen bereik heeft gehad.. tja.. Patagonie ;-)! Hoe dan ook, lief en leuk dat jullie allemaal aan Nicky dachten!

Zoals al verklapt en duidelijk werd na de laatste blog zijn we nu in Patagonie een beetje het niemandsland van Zuid-Amerika. Zondagochtend vlogen we van Buenos Aires naar El Calafate.. een bizarre ochtend. Oorspronkelijk moesten we op het internationale airport zijn, later belde de airline nog naar ons Hostel gebeld, maar volgens de receptioniste was er niets aan de vlucht veranderd. We vlogen om 7:50, een uur vantevoren aanwezig zijn dus we reden al iets voor zessen naar het vliegveld.

Daar aangekomen stond onze vlucht al niet op het vertrekbord… niet echt geruststellend. Bij de info zeiden ze dat de vlucht nog wel kwam als het bord ververst werd. Kopjes thee.. kopje koffie.. het zat ons toch niet helemaal lekker. Uiteindelijk is Jasper, de held, toch maar even gaan informeren. Jaaa hoor, ons vliegtuig vertrok vanaf het andere vliegveld. Dit was twee dagen geleden veranderd en over gebeld.. mhh… We renden naar buiten, zoekende naar bordjes met Taxi´s.

We springen in de taxi en een doldwaze taxichauffeur brengt ons voor 100 pesos binnen een half uur naar het andere vliegveld. Echt het aller-laatste geld wat we nog hadden. Niet eens meer een tip voor de driver, terwijl hij zo ontzettend z´n best deed. Eduardo, nogmaals bedankt!! Het aller belangrijkst.. we hadden ons vliegtuig gehaald! Jeeej!

Na een drie uur durende vlucht, Argentinie is groot...kwamen we aan in El Calafate. Tijdens de taxirit naar ons hostel konden we al een beetje van het prachtige Patagoonse landschap genieten. Stel je een gigantische heuvelachtige, beetje dorre vlakte voor, hier en daar een groot helder blauw meer met op de achtergrond gigantische bergen met sneeuw en gletsjers die in de meren uitmonden. Alweer zijn woorden niet genoeg om het te omschrijven, gelukkig hebben we de foto´s! Om het allemaal nog iets mooier te maken was dit ook het beeld wat we zagen wanneer we uit het slaapkamerraam van ons, overigens zeer gezellige, hostel keken.

De eerste dag kon er niet uitgerust worden, met een temperatuur van rond het vriespunt en sneeuw op de bergen moesten er natuurlijk handschoenen en mutsen gekocht worden. Na een aantal winkeltjes in en weer uit te zijn gegaan was Nicky uiteindelijk zeer blij met haar enige echte ´El Calafate´ muts en dito handschoenen... een echt fleecemonster. Hierna hebben we alvast de bustickets voor de volgende bestemming gekocht en een trip naar de gletsjer gereld. Deze gletsjer, de ´Perito Moreno´, is de enige in de wereld die niet in omvang afneemt. Een geluk voor El Calafate, want de gletsjer is het enige bestaansrecht van dit toeristendorpje.

´s Avonds heeft Jasper eindelijk van de enige echte Patagonische lambstew kunnen genieten in één van de vele restaurantjes die El Calafate rijk is. Het is een beetje een raar stadje.. een soort luxe wintersportdorp met aanzienlijk hogere prijzen dan in de rest van Argentinie. Voornamelijk dure outdoorwinkels en chocolaterietjes. Natuurlijk helemaal iets anders en volop genieten met dat mooie uitzicht! Jasper fleurt overigens zichtbaar op in deze koude omstandigheden, iets wat Nicky soms maar moeilijk kan begrijpen.

De volgende ochtend was het dan zover, met een aantal andere backpackers gingen we opweg naar de gletsjer. Lekker toeristisch in een busje incl. guide met mooie onverstaanbare verhalen. Een aantal mooie stops gemaakt, oa. gezien hoe een aantal grote roofvogels aan het ontbijten waren. Jak! Deze zitten lui langs de kant van de weg te wachten tot er een lekker maaltje aangereden wordt waarna ze dat op kunnen smullen.

Aangekomen bij de gletsjer vallen we van de ene in de andere verbazing.. wat een gigantisch ding!! Op de foto´s misschien lastig voor te stellen, maar hij is 60 meter hoog en 5km breed. Deze ijsmassa verschuift elke dag zo´n één tot twee meter, wat hem een bezige gletsjer maakt. Dit is te horen aan het inmense gekraak en het zien vallen van stukken ijs in het water, wat een indrukwekkend gezicht is en heel veel herrie maakt. Je probeert dit natuurlijk vast te leggen, maar helaas constant te laat... beste kiekje staat bij de foto´s. Eerst waren we met een boot dichtbij geweest, zodat we ons een voorstelling konden maken van de hoogte. Daarna hebben we wat trails gelopen om de gletsjer heen en gewacht op grote stukken die afbraken en in het water verdwenen.

Teruggekomen in El Calafate gerelaxed in het huiselijke hostel en ons opgemaakt voor de reis naar El Chalten een klein dorpje met ongeveer 500 inwoners, geen ATM´s en internet via sallaliet. Dit is een onverwachte wending, gezien we eigenlijk naar Torres del Paine zouden gaan, een ander natuurgebied in Patagonie. Helaas vertrekt de boot naar Puerto Mont een paar dagen eerder, zodat we Torres moeten overslaan. Vooral voor Jasper jammer, hij had zich erg verheugd op dit National Parc, maar zeker reden om nog een keer terug te komen. Aan El Chalten zit ook een National Parc verbonden met als hoogtepunt de berg Fitz Roy waar veel bergbeklimmers zich aan wagen. We verblijven er één hele dag, precies op Nicky haar verjaardag. Eigenlijk met de bedoeling om dan in het gebied te gaan paardrijden, maar in verband met de ´winter´ blijkt dit bij aankomst niet mogelijk. Daarom huren we een huisje, vieren een feestje en hebben een prachtige wandeling gemaakt naar een meer met mooi uitzicht op de Fitz Roy en zijn vrienden.

Nicky voelde zich helemaal jarig door het feestontbijt dat Jasper had gemaakt en de met WCpapier versierde stoel. Daarbij werd ze ook nog eens getrakteerd op het mooiste weer ooit in de winters van Patagonie. Strakblauwe luchten en een fel zonnetje... zonnebril op! Het kon ook niet anders, want op haar verjaardag is het eigenlijk altijd mooi weer. De verjaardagswandeling brengt ons flink de lucht in waardoor we sneeuwballen kunnen gooien. We genieten van de vergezichten, zie foto´s... en de dag is helemaal feestelijk als we een verjaardagstaart bakken!

Op de 14e reizen we met de bus drie uur weer terug naar El Calafate, waar we één nachtje blijven. Vanochtend hebben we om half 9 de bus naar Puerto Natales (Chili) genomen om over een paar uurtjes aan boord te gaan van de NaviMag. Dit is een gigantisch vrachtschip waar ook een aantal mensen op worden vervoerd. Hij is al te zien bij de toegevoegde foto´s! Deze voert ons de komende 4 dagen naar Puerto Montt langs de fjorden van Zuid-Chili. Met een beetje mooi weer zien we er ook nog wat van. Daarover dus meer op onze volgende blog!

Klik HIER voor de foto´s

Tot de volgende keer lieve mensen!!