Bye bye Argentina!!
Saltawas onze laatste bestemming in dit prachtige land waar we echt van hebben genoten. Zo een reisvriendelijk land! Inmiddels zitten we overigens alweer in Chili, San Pedro de Atacamahet woestijdgebied in het noorden. Overdag dus een heerlijk zonnetje in korte broek en ´savonds/´snachts in de allerwarmste thermokleding met -15 C. Maar nu eerst Salta.. of nee, eerst een algemeen verhaaltje! We delen met jullie natuurlijk een beetje de grote avonturen, de trips die we maken.. de bijzondere wereldwonderen die we bezoeken.. een beetje de hoofdlijnen. Met deze hoofdlijnen zijn onze verhalen al flink aan de maat, hoop dat jullie er allemaal doorheen komen. Toch zijn er zoveeeeeeel meer dingen die deze reis heel erg bijzonder maken. De kleine dingen die je meemaakt, of eigenlijk daardoor ook weer grote! Situaties waar je in verzeild raakt in restaurants, busterminals, hostels of supermarkets. De bijzondere mensen die je ontmoet, zowel de andere reizigers als de lokale bevolking. De bijzondere gesprekken die je met deze mensen voert over hun land, politiek etc. Vaakin het Spaans/Engels/Gebarentaal... zo sta je bijdeslager te midden van alle mensen een koe uit te beeldenen denkt waarschijnlijk iedereen... ohh...die reizigers.De dingen die je ziet op straat, de kinderen in schooluniformen, de vele straathonden, de winkeltjes, de uitelkaar vallende auto´s. En zelfs nu kunnen we het denk ik niet helemaal overbrengen. Na zo´n reis deel je opeens zoveel meer met elkaar... Als we thuis zijn proberen we alles dat op de weblog niet echt tot zijn recht komt nog wel uit te leggen. Al zullen veel reizigers zich herkennen in bovenstaand verhaal. Je voelt zoveel, je neemt zoveel op, we bespreken zoveel met elkaar dat het soms lastig is om over te brengen. Over Salta wederom weer een aantal headlines.. anders moeten jullie nóg meer gaan lezen!!;)

Vanuit Mendoza hadden we al een hostel geboekt dus bij aankomst aan het begin van de middagkonden we direct de taxi nemen. Wederom behoorlijk gaar na 18 uur in de bus.. dus weer even tijd om te relaxen. Best raar, want we hebben 18 uur ´gerelaxed´... maar het voelt anders. Daarom verkennen we deze dag de stad en bekijken we wat we hier verder nog gaan uitvoeren. Salta is een leuke stad en staat bekend als een klein en compact Buenos Aires, mooie coloniale bouwstijlen en veel parken en pleinen . Alles is op loopafstand en als je daar telui voor bent, kan je spotgoedkoop een taxi nemen. Oorspronkelijk was ons bezoek aan Salta voornamelijk gericht op de befaamde Tren a las Nubes. Dit is een roundtrip by train van 15 uur, 434 kilometers. Vanaf Salta brengt deze trein je naar een hoogte van 4500 meter, waar hij zijn naam aan te danken heeft - Trein naar de wolken - via 29 bruggen, 21 tunnels, 2 loops en 2 zigzags... dit alles in een gangetje van 35km langs prachtige landschappen. Alleen was overal te lezen dat de trein momenteel niet rijdt in verband met onderhoudswerkzaamheden, daarom hadden we ons eigenlijk al op een tour gericht die een beetje langs het spoor rijdt. Het was voor ons dan ook een grote verrassing dat de trein op zaterdag zijn tweede rit sinds tijden ging maken! Direct online tickets gekocht.. in onze nopjes!

Eerst de vrijdag nog door zien te komen! Niet moeilijk, genoeg te doen in deze stad! Eerste even wat zaken geregeld.. bustickets naar San Pedro bijvoorbeeld, waarna we even extreem de tourist hebben uitgehangen. Zo zijn we met een gondeltje San Bernardo Hill opgegaan waarna je een mooi uitzicht over de stad hebt, dat het daarboven direct 10 graden kouder is hadden ze er niet bij verteld dus heel lang zijn we niet gebleven. Vervolgens de warmte van een heus museum opgezocht waar een bijzondere tentoonstelling te zien was van een expeditie op Mount Llullaillacoinuit 1999. Toen hebben ze namelijk op 6700 meter graven van drie Inca-kinderen gevonden die 500 jaar geleden geofferd waren. Door de hoogte zijn deze kinderen gemummificeerd en zo goed ´bewaard´ gebleven. Alle opgravingen van toen, inclusief de kinderen, worden hier geexposeerd. Het is daarmee een behoorlijk controversieel museum gezien veel mensen het er niet mee eens zijn dan deze kinderen van hun laatste rustplaats zijn weggehaald, daar hebben ze volgens ons best een punt. Toch heeft deze opgraving ook veel betekent voor de kennis wat betreft het Inca-volk.. tsja.. Wij vonden het in ieder geval erg bijzonder! Geen foto´s.. mocht niet..

Zaterdag begon dan onze rit naar de wolken!! Om 6:00 werden we door de taxi opgehaald en naar het treinstation gebracht waar we met een hoop andere toeristen om 7:00 het perron afreden. In eerste instantie natuurlijk in het donker, maar al snel werden we blootgesteld aan prachtige landschappen (foto´s zeggen meer dan 1000 woorden ;). We passeerden een aantal stadjes en via de bijzonder geconstrueerde loops en zigzags kwamen we al snel aan op grote hoogte. Dit zou mogelijk gevolgen kunnen hebben in verband met hoogteziekte, maar gelukkig was onze overbuurman gooed voorbereid en kregen we van hem een zakje cocaleaves. Juist, de basis voor het beroemde witte goedje... Hier wordt deze ´drug´ gedogen (we zijn dus niet de enige) en is ook hét middel tegen hoogteziekte. Niet door het te eten, maar door een groot aantal bladeren in je wangzak te proppen en hier een beetje mee te soppen. Ergens naar smaken doet het niet echt en we gaan er graag vanuit dat het helpt! We hebben gelukkig op een beeeetje hoofdpijn en kortademigheid geen last gehad. In tegenstelling tot een aantal reizigers die aan het zuurstof moesten. Uiteindelijk kwamen we aan op de eindbestemming, San Antonio de los Cobres.. een klein stoffig woestijnstadje waar de lokale bevolking ons stond op te wachten met plaatselijke gerechten en warme lama-sokken. Vervolgens zijn we nog doorgereden naar het beroemde viaduct La Polvorillaop 4.200 meter waar we bijna van afgeblazen zijn. Het waaide deze dag zó hard, dat had zelfs het personeel van de trein nog nooit meegemaakt. Ook was het boven behoorlijk koud, -2 C... nu zijn wij Hollanders natuurlijk wel wat gewend, maar de Argentijnen vonden het allemaal maar niks!

Op de terugweg viel al snel de avond in waardoor er buiten natuurlijk weinig meer te zien was. Om de mensen toch een beetje bezig te houden, besloot het personeel maar even de karaoke te starten! Gekkenhuis!! Waar in Nederland minstens iedereen helemaal lammoet zijn (op de trein was geen druppel alcohol te verkrijgen), willen ze naar de microfoon grijpen, hebben de Argentijnen absoluut geen last van schaamte. Al snel stond de hele coupe op zijn kop en liep iedereen in polonaise door degangpaden onder het genot van onbekende swingende spaanstalige deuntjes. Aan het begin is het nog grappig, de europese toeristen moesten eerst nog lachen.. maar uiteindelijk hebben we met z´n allen de restauratiecoupe opgezocht en ons daar met zijn allen zitten verbazen over het gedrag van deze lui haha! Uiteindelijk kwamen we tegen middennacht weer aan in Salta, leuke dag!

Zondag zou het dan toch echt gaan gebeuren, we gaan een nachtje slapen op een Estanciawaar we meerdere malen gaan paardrijden. Om 12uur werden we opgehaald, want we doen daar mee met de asado. Samen met 2 meisjes uit Israelreden we een uurtje met de autowaarna we hartelijk werden ontvangen door Enrique, de eigenaar. De glazen wijn werden direct volgeschonken en al gauw konden we aanschuiven. Het was echt supergezellig, want er had die ochtend net een groot reisgezelschap van ongeveer 20 man gereden. Stel je dus een lange smalle tafel voor, vol met mensen.. aan het hoofd Enrique die de mensen maar bijschonk (wijn) en een grote asado waar de lekkerste stukken vlees op lagen te grillen. Salades, groente.. fruit... en wederom veel wijn.. en we moesten nog rijden! Die middag deden we dat met de twee andere meiden en twee guides.. echte machogaucho´s die zich constant aan het uitsloven waren. Mooie route, brave paardjes helemaal leuk!

Thuisgekomen, opfrissen.. en chillen voor de open haard met een boekje en niet te vergeten een wijntje. We voelden ons zo thuis! Er arriveerde de avond nog een stel uit Zwitserland waar we die avond samen met Enrique nog lang mee hebben nagetafeld. Politieke discussies, waar in Argentinie het vlees nu het beste was en veel grappige anekdotes van Enrique. De volgende ochtend voelden enkelen de gevolgen van Enrique zijn gastvrijheid en zaten met een zwaar hoofd aan de ontbijtafel. Die ochtend met zijn vieren en een gaucho wederom een prachtige rit gemaakt en Nicky mocht op het paard waarvan ze gisteren had gezegd het zo mooi te vinden. Het was het paard van Enrique, een prachtig zwarte hengst genaamd Emir!Ze was zelfs de eerste vrouw ooit die op zijn paard had gereden, wat een eer! Na de eerste rit konden we weer aanschuiven voor de asado, deze keer dus met een kleinere groep.. maar bijna evenveel eten! Eigenlijk zouden we na de lunch terug naar Salta gaan, maar van Enrique mochten we ´on the house´ die middag nog een ritje maken. Deze keer waren we maarmet zijn tweetjes, inclusief gaucho.. deze liet ons zo vrij dat het een prachtige afsluiting was van deze twee dagen. Er vielen nog net geen tranen bij vertrek... we kregen nog een fles wijn mee.. tuuurlijk.. en namen afscheid van Iris, Ivo (Zwitsers stel) en alle mensen van de Estancia. Bijzondere ervaring!

Dinsdagochtend om 7:30 vertrok onze bus naar San Pedro de Atacama, wederom vroeg op en ons klaargemaakt voor dezeven uur durende reis, wat beloofde de mooiste busreis te worden. Het was een beetje de trein naar de wolken..alleen dan in de bus, want wederom bereikten we grote hoogten. Veilig aangekomen in de woestijn en al behoorlijk wat dingen gedaan, maar daarover later in de San Pedro-blog meer. Wanneer deze gaat komen is nog onduidelijk, want morgen vertrekken we voor een driedaagse trip naar Uyuni/Bolivia over de zoutvlakten. Daarna proberen we vrij snel in La Paz te komen, dan meer over San Pedro en de Zoutvlaktentour denken we.

We hopen dat iedereen zich in Nederland ook vermaakt!! Lekker genoten van Pinksteren, mensen al bijgekomen van Pinkpop ;) ?

Oja, de foto´s vind je HIER!!
Tot blogs!! XXXX